فرمانده شجاع لشکر دوم ابا عبدالله الحسین(ع)
سردار سرتیپ پاسدار حاج محمد حنیفه درستی در اواخر تابستان ۱۳۳۷ در روستای قوروق شهرستان خوی به دنیا آمد. وی پس از خدمت سربازی به دلیل شرایط حساس منطقه شمال غرب کشور و حضور گروهک‌های ضدانقلاب از تاریخ ۲۳ اسفندماه ۱۳۵۷ به مدت یک‌سال به عنوان چریک در یگان‌های لشکر۶۴ پیاده ارومیه خدمت نمود تا اینکه در ۱۳ خردادماه ۱۳۵۹به خیل سپاهیان پیوست. او جزو افرادی بود که پس از پایان دوره آموزشی در جهت برقراری امنیت در منطقه عملیاتی صونور خوی حضور یافته و پس از اندک مدتی به دلیل تجربه و لیاقتی که از خود نشان داد، سرپرستی اردوگاه عملیاتی به او سپرده شد و از آن به بعد تا روز شهادتش در مناطق عملیاتی حضور مداوم داشت.جای‌جای مناطق عملیاتی، حنیف را به یاد دارد و مردم خوی قاطعیت و شجاعت و ایثار او را در ذهن دارند که چگونه ضدانقلاب را از آن مناطق ریشه‌کن کرد و امنیت را در همان اوایل انقلاب به مردم مؤمن هدیه داد. حنیف رزمنده‌ای دلاور و فرماندهی با درایت بود و همین لیاقت او باعث شد تا مسئولیت‌های مختلفی را بر عهده داشته و دوشادوش رزمندگان اسلام حافظ حریم و حرمت اسلام و مردم باشد. زندگی حنیف هیچ وقت رنگ آرامش را ندید و همیشه در فکر مبارزه و در کنار آن همت خود را جزم کرد تا فرزندان این مرز و بوم را برای دفاع از اسلام و کشور آماده کند.
سردار سرتیپ پاسدار حاج محمد حنیفه درستی در اواخر تابستان ۱۳۳۷ در روستای قوروق شهرستان خوی به دنیا آمد. وی پس از خدمت سربازی به دلیل شرایط حساس منطقه شمال غرب کشور و حضور گروهک‌های ضدانقلاب از تاریخ ۲۳ اسفندماه ۱۳۵۷ به مدت یک‌سال به عنوان چریک در یگان‌های لشکر۶۴ پیاده ارومیه خدمت نمود تا اینکه در ۱۳ خردادماه ۱۳۵۹به خیل سپاهیان پیوست. او جزو افرادی بود که پس از پایان دوره آموزشی در جهت برقراری امنیت در منطقه عملیاتی صونور خوی حضور یافته و پس از اندک مدتی به دلیل تجربه و لیاقتی که از خود نشان داد، سرپرستی اردوگاه عملیاتی به او سپرده شد و از آن به بعد تا روز شهادتش در مناطق عملیاتی حضور مداوم داشت.جای‌جای مناطق عملیاتی، حنیف را به یاد دارد و مردم خوی قاطعیت و شجاعت و ایثار او را در ذهن دارند که چگونه ضدانقلاب را از آن مناطق ریشه‌کن کرد و امنیت را در همان اوایل انقلاب به مردم مؤمن هدیه داد. حنیف رزمنده‌ای دلاور و فرماندهی با درایت بود و همین لیاقت او باعث شد تا مسئولیت‌های مختلفی را بر عهده داشته و دوشادوش رزمندگان اسلام حافظ حریم و حرمت اسلام و مردم باشد. زندگی حنیف هیچ وقت رنگ آرامش را ندید و همیشه در فکر مبارزه و در کنار آن همت خود را جزم کرد تا فرزندان این مرز و بوم را برای دفاع از اسلام و کشور آماده کند.
حنیف فرماندهی را تکلیفی الهی می‌پنداشت و بدین جهت به قبول مسئولیت‌های
مختلف گردن نهاد و در طول زندگی پرافتخار رزمندگی‌اش مسئولیت‌های زیادی را
تقبل کرد تا قدمی در دفاع از اسلام عزیز برداشته باشد. سرپرستی اردوگاه
عملیاتی در صنونورجاده قطور خوی، فرماندهی گروهان در پیرانشهر، فرماندهی
گروهان در تیپ ۲۷ محمد رسول‌الله(ص) در جنوب، جانشینی و مسئولیت عملیات
سپاه خوی، فرماندهی گردان جندالله خوی، مسئولیت واحد آموزش نظامی سپاه خوی،
فرماندهی گردان حضرت ابوالفضل(ع) تیپ ابا عبدالله الحسین(ع)، فرماندهی
گروه رزمی شهدای مکه، معاونت عملیات لشکر۳ و فرماندهی تیپ‌های سوم و دوم
لشکر۳ بخشی از نشانه‌های ایثار و فداکاری این شهید بزرگوار است. طی این مدت
چهار بار مجروح گشته و به افتخار جانبازی نائل آمده بود. او در کنار رزم
در میدان‌های نبرد به تحصیل علوم مختلف پرداخت و تحصیلات عالی را در
دانشگاه امام حسین(ع) سپری نمود. حیف تاب ماندن در این دنیای فانی را نداشت
و به همراه یار دیرینش سردار قهاری و سردار زمانلو و دیگر همرزمانش شهادت
را در آغوش کشیده و به ملکوت اعلی عروج کرد و در کنار دیگر همرزمانش آرام
گرفت.